kognitywizm
kognitywizm (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) filoz. pogląd, według którego etyka normatywna ma poznawczy, naukowy charakter i można o jej tezach orzekać, czy są prawdziwe, czy fałszywe[1]
- (1.2) jęz. kierunek we współczesnym językoznawstwie, który odwołując się do psychologii, socjologii i innych dyscyplin, zajmuje się opisem języka uwikłanego w kontekst kulturowy i badaniem, w jaki sposób w języku odzwierciedla się rzeczywistość[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kognitywizm kognitywizmy dopełniacz kognitywizmu kognitywizmów celownik kognitywizmowi kognitywizmom biernik kognitywizm kognitywizmy narzędnik kognitywizmem kognitywizmami miejscownik kognitywizmie[2] kognitywizmach wołacz kognitywizmie[2] kognitywizmy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. kognitywistyczny, kognitywny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) cognitivismo m; (1.2) cognitivismo m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „kognitywizm” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
