knihovník

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

knihovník (język czeski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) bibliotekarz
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. knihař m, kniha, knihovna, knihovnice
przym. knihovní
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Czeski - Zawody
źródła:

knihovník (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) bibliotekarz[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kniha ż, knižka ż, knižočka ż, knižnosť ż, knižnica ż, knižnička ż, knihovníctvo n, knihár m, knihárka ż, knihárstvo n
forma żeńska knihovníčka ż
przym. knižný, knižničný, knihovnícky, knihársky
przysł. knižne
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Słowacki - Zawody
źródła:
  1. Hasło „knihovník” w: Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.