knien

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

knien (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈkniːən]
?/i ?/i
znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) klękać, kleknąć
odmiana:
(1.1)[1] knien (kniet), kniete, gekniet (haben)
przykłady:
(1.1) Der alte Mann kniete vor dem Altar . → (Ten) stary człowiek klęczał przed ołtarzem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Knien n, Knie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: