knallen

knallen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈknaln̩]

^{ⓘ ⓘ}

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) strzelać, strzelić, trzasnąć, trzaskać

(1.2) walnąć, rąbnąć, huknąć

(1.3) pękać, pęknąć, trzaskać, trzasnąć (z hukiem)

odmiana:

(1.1-2) knallen (knallt), knallte, geknallt (haben)

(1.1-3) knallen (knallt), knallte, geknallt (sein)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Knallen n, Knall m, Knaller m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: knallen • abknallen • durchknallen • hinknallen • niederknallen • verknallen • zerknallen • zuknallen

źródła: