knalla

knalla (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) huknąć, trzasnąć, grzmieć

(1.2) iść niespiesznie, spacerować

odmiana:

(1) att knalla, knallar, knallade, knallat, knalla!, pres. part. knallande, perf. part. -

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) smälla, dundra, dåna

(1.2) traska, traska omkring, promenera

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) rzecz. knall, knallande

związki frazeologiczne:

czasownik frazowy knalla hem • knalla in • knalla iväg • knalla omkring • knalla runt • knalla ut

zwrot grzecznościowy det knallar och går

etymologia:

uwagi:

źródła: