klerykat

klerykat (język polski)

panewnicki klerykat (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. pot. seminarium duchowne

(1.2) rel. pot. część klasztoru, w której mieszkają alumni

(1.3) rel. pot. okres studiów seminaryjnych

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klerykat	klerykaty
dopełniacz	klerykatu	klerykatów
celownik	klerykatowi	klerykatom
biernik	klerykat	klerykaty
narzędnik	klerykatem	klerykatami
miejscownik	klerykacie	klerykatach
wołacz	klerykacie	klerykaty

(1.3)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	klerykat
dopełniacz	klerykatu
celownik	klerykatowi
biernik	klerykat
narzędnik	klerykatem
miejscownik	klerykacie
wołacz	klerykacie

przykłady:

(1.1) Franciszkański klerykat funkcjonował do wybuchu wojny.

(1.2) Nie wszystkie cele na klerykacie wyposażone są w łazienki.

(1.3) Błogi okres klerykatu wspominam jako czas wypełniony modlitwą, czytaniem i sportem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) seminarium

(1.2) studentat

(1.3) studia

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) instytucja

(1.2) siedziba

(1.3) okres

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kleryk m, kler m

przym. klerycki

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kleryk + -at < łac. clericus < gr. κληρικός < gr. κλῆρος → duchowieństwo

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: