klasyczność

klasyczność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest klasyczne; cecha tych, którzy są klasyczni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klasyczność	klasyczności
dopełniacz	klasyczności	klasyczności
celownik	klasyczności	klasycznościom
biernik	klasyczność	klasyczności
narzędnik	klasycznością	klasycznościami
miejscownik	klasyczności	klasycznościach
wołacz	klasyczności	klasyczności

przykłady:

składnia:

(1.1) klasyczność + D.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klasyka ż, klasycyzm m

przym. klasyczny, klasycystyczny

przysł. klasycznie, klasycystycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. klasyczny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• chorwacki: (1.1) klàsičnōst ż
• serbski: (1.1) кла̀сично̄ст ż
• słoweński: (1.1) klasičnost ż

źródła: