klasycyzm
klasycyzm (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) archit. szt. prąd w sztuce, muzyce, architekturze i literaturze europejskiej zapoczątkowany w renesansie a obecny do końca XVIII w., nawiązujący do wzorców oraz tematów antyku greckiego i rzymskiego; zob. też klasycyzm w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik klasycyzm klasycyzmy dopełniacz klasycyzmu klasycyzmów celownik klasycyzmowi klasycyzmom biernik klasycyzm klasycyzmy narzędnik klasycyzmem klasycyzmami miejscownik klasycyzmie klasycyzmach wołacz klasycyzmie klasycyzmy
- przykłady:
- (1.1) Tragedia okresu klasycyzmu opierała się na kulcie antyku i rozsądku.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. neoklasycyzm mrz, klasyczność ż
- przym. klasycystyczny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) classicism
- baskijski: (1.1) klasizismo
- białoruski: (1.1) класіцызм m, клясыцызм m
- bułgarski: (1.1) класицизъм m
- chorwacki: (1.1) klasicizam m
- czeski: (1.1) klasicismus m
- francuski: (1.1) classicisme
- litewski: (1.1) klasicizmas
- macedoński: (1.1) класицизам
- niderlandzki: (1.1) classicisme
- niemiecki: (1.1) Klassizismus m
- rosyjski: (1.1) классици́зм m
- serbski: (1.1) класицизам m
- słowacki: (1.1) klasicizmus
- słoweński: (1.1) klasicizem
- ukraiński: (1.1) класицизм m
- węgierski: (1.1) klasszicizmus
- źródła:
