klammern

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

klammern (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈklamɐn] IPA[ˈklamɐtə] IPA[ɡəˈklamɐt]
?/i
znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) spinać, spiąć
(1.2) przypinać, przypiąć
(1.3) obejmować, objąć
(1.4) (kurczowo) chwytać (się), chwycić (się), trzymać (się)
(1.5) sport. klinczować, brać w klincz, wziąć w klincz
odmiana:
(1.1-5)[1] klammern (klammert), klammerte, geklammert (haben)
przykłady:
składnia:
(1.4) sich an etw./jdn. (Akk.) klammern
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Klammern n, Klammer ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: klammernabklammernanklammernausklammerneinklammernfestklammernumklammernverklammern
źródła: