kejter

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kejter (język polski)[edytuj]

kejter (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) reg. (Poznań) pies, kundel[1]
(1.2) reg. (Poznań) niegodziwiec[1]
(1.3) reg. (Poznań) małe dziecko[1]
(1.4) reg. (Poznań) erotoman[1]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Wetryniarz powiatowy kazoł uśpić wszystkie kejtry i kociambry.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
rozpuszczony jak francuski kejterschodzićna kejtry
etymologia:
niem. Köter[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pies
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: niegodziwiec
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: erotoman
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Anna Piotrowicz, Małgorzata Witaszek-Samborska, O żywotności zapożyczeń niemieckich w gwarze miejskiej Poznania, w: Gwary dziś. 7. Rocznik poświęcony dialektologii słowiańskiej, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2015, s. 205.
  2. Z Internetu.