kejter
Wygląd
kejter (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) reg. (Poznań) pies, kundel[1][2]
- (1.2) reg. (Poznań) niegodziwiec[1][2]
- (1.3) reg. (Poznań) małe dziecko[1][2]
- (1.4) reg. (Poznań) erotoman[1][2]
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kejter kejtry dopełniacz kejtra kejtrów celownik kejtrowi kejtrom biernik kejtra kejtry narzędnik kejtrem kejtrami miejscownik kejtrze kejtrach wołacz kejtrze kejtry
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zdrobn. kejterek
- czas. kejtrzyć się
- związki frazeologiczne:
- rozpuszczony jak francuski kejter • schodzić na kejtry
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pies
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: niegodziwiec
- (1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: erotoman
- źródła:
- 1 2 3 4 5 Anna Piotrowicz, Małgorzata Witaszek-Samborska, O żywotności zapożyczeń niemieckich w gwarze miejskiej Poznania, w: Gwary dziś. 7. Rocznik poświęcony dialektologii słowiańskiej, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2015, s. 205.
- 1 2 3 4
Hasło „kejter” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Przykład z Internetu.