kawał

kawał (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkavaw], AS: [kavau̯] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zgrub. od kawałek

(1.2) pot. dowcip, śmieszna historyjka

(1.3) psikus

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kawał	kawały
dopełniacz	kawała	kawałów
celownik	kawałowi	kawałom
biernik	kawał	kawały
narzędnik	kawałem	kawałami
miejscownik	kawale	kawałach
wołacz	kawale	kawały

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kawał	kawały
dopełniacz	kawału	kawałów
celownik	kawałowi	kawałom
biernik	kawał	kawały
narzędnik	kawałem	kawałami
miejscownik	kawale	kawałach
wołacz	kawale	kawały

przykłady:

(1.1) Ukroił sobie kawał chleba do zupy.

(1.2) Powiedział bardzo śmieszny kawał.

składnia:

kolokacje:

(1.2) opowiadać / opowiedzieć / powiedzieć kawał

(1.3) zrobić / wyciąć / wywinąć komuś kawał

synonimy:

(1.2) wic, dowcip, żart, anegdota

(1.3) psikus

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kawałek m, kawalarstwo n, kawalarz m

zdrobn. kawałeczek

czas. kawałkować ndk.

związki frazeologiczne:

kawał z brodą • lepszy pewny kawał chleba niż niepewna sztuka ciasta

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kawałek

• angielski: (1.2) joke; (1.3) prank
• duński: (1.2) vittighed w
• esperanto: (1.2) ŝerco
• francuski: (1.1) pièce ż, (gros) morceau m; (1.2) blague ż
• hiszpański: (1.1) pedazo m, cacho m; (1.2) chiste m, broma ż
• jidysz: (1.3) zrobić brzydki kawał אָפּטאָן אויף טערקיש (opton ojf terkisz)
• niemiecki: (1.2) pot. Jux m
• nowogrecki: (1.1) (μεγάλο) κομμάτι n, μέρος n; (1.2) ανέκδοτο n, πλάκα ż, αστείο n
• rosyjski: (1.2) анекдот m
• szwedzki: (1.2) rolighet w
• włoski: (1.1) pezzo m, spezzone m; (1.2) barzelletta ż

źródła: