kawaleria

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kawaleria (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkavaˈlɛrʲja], AS[kavalerʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wojsk. rodzaj wojsk walczących konno; zob. też kawaleria w Wikipedii
(1.2) przest. zbiorowo: młodzi mężczyźni
odmiana:
(1.1-2) blm;
przykłady:
(1.1) Wódz czekał, piechota wroga znajdzie się w umówionym miejscu, po czym wydał kawalerii rozkaz do szarży.
składnia:
kolokacje:
(1.1) lekka / ciężka kawaleria • kawaleria powietrzna • kawaleria szarżuje / prowadzi zwiad / pędzisłużyć w kawalerii • szarża kawalerii • oddział / szwadron / pułk / brygada / dywizja kawalerii
synonimy:
(1.1) jazda, konnica
(1.2) kawalerka
antonimy:
(1.1) piechota
hiperonimy:
(1.2) młodzież
hiponimy:
(1.1) dragonia, husaria, rajtaria
holonimy:
meronimy:
(1.1) kawalerzysta
(1.2) kawaler
wyrazy pokrewne:
rzecz. kawalerstwo n, kawalerzysta m, kawaler m, kawalerka ż
przym. kawaleryjski, kawalerski
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. kawaler < wł. cavaliere[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 299.