katastrofizm
katastrofizm (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) pesymistyczny ogląd na życie budowany na przeświadczeniu o nieuchronności zagłady/klęski i spowodowanego nią kryzysu
- (1.2) liter. nurt w literaturze wyrażający przekonanie o nieuchronności nadchodzącej zagłady
- (1.3) geol. teoria dotycząca dziejów Ziemi i głosząca, że występowały w nich okresowo gwałtowne zaburzenia geologiczne wpływające na zmiany w budowie Ziemi i zniszczenie w świecie organicznym[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza mianownik katastrofizm dopełniacz katastrofizmu celownik katastrofizmowi biernik katastrofizm narzędnik katastrofizmem miejscownik katastrofizmie[2] wołacz katastrofizmie[2]
- przykłady:
- (1.2) Ów nowy katastrofizm Baczyńskiego oparty jest o otaczającą go na co dzień rzeczywistość.[3]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. katastrofa ż, katastrofista m, katastrofistka ż, katastrofizacja ż, katastrofalność ż, katastroficzność ż
- przym. katastroficzny, katastrofalny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) catastrophism; (1.3) catastrophism
- estoński: (1.1) katastrofism
- francuski: (1.1) catastrophisme m
- hiszpański: (1.1) catastrofismo m; (1.3) catastrofismo m
- portugalski: (1.1) catastrofismo m
- ukraiński: (1.1) катастрофізм m
- włoski: (1.1) catastrofismo m
- źródła:
- ↑
Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
- ↑ Kontynenty: nowy merkuriusz, 1961.
