karykaturalny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

karykaturalny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkarɨkatuˈralnɨ], AS[karykaturalny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający cechy karykatury, przejaskrawiony, wyolbrzymiony
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Co chwilę gibon jakiś lub magot, z ohydnie gołym, czerwonym pośladkiem, wyciągał przez kratę rękę kosmatą, usiłując dla psoty dosięgnąć piór w ogonie ptaków królewskich; papugi wieszały się na prętach przegrody i rozdziawiając dzioby, karykaturalnie do orlich podobne, wtórowały zgiełkliwym krzykiem miauczeniu wykrzywiających się małp.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) groteskowy
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) nierealistyczny, śmieszny, przesadny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. karykatura ż, karykaturzysta m, karykaturzystka ż, karykaturka ż
przysł. karykaturalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jerzy Żuławski, Stara Ziemia