kartacz

kartacz (język polski)

schemat budowy kartacza (1.1)

kartacze (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈkartaʧ̑], AS: [kartač] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. wojsk. pocisk artyleryjski wypełniony kulistymi lotkami (siekańcami) używany od XVI do poł. XX w.; zob. też kartacz (pocisk) w Wikipedii

(1.2) spoż. kulin. rodzaj dużej kluski ziemniaczanej z nadzieniem mięsnym; zob. też kartacz (potrawa) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kartacz	kartacze
dopełniacz	kartacza	kartaczy/kartaczów
celownik	kartaczowi	kartaczom
biernik	kartacz	kartacze
narzędnik	kartaczem	kartaczami
miejscownik	kartaczu	kartaczach
wołacz	kartaczu	kartacze

przykłady:

(1.2) Wczoraj na obiad były kartacze.

składnia:

kolokacje:

(1.2) jeść / spróbować / zjeść kartacza • gotować / robić kartacze • raczyć się kartaczami

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) potrawa, danie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kartaczewo n

przym. kartaczowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Kartätsche < wł.

(1.2) niem. Kartätsche

uwagi:

(1.2) por. cepelin • pyza

(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) case shot, grape shot, canister shot

źródła: