karota

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

karota (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. roln. odmiana marchwi z krótkim korzeniem[1]
(1.2) kulin. korzeń karoty (1.1)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Podamy polędwiczki, smażone karoty i kartofelki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) marchew
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. karotka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. carotte < łac. carota < gr. καρῶτον
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4.