karimatka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

karimatka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkarʲĩˈmatka], AS[karʹĩmatka], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od: karimata
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Rozkładam karimatkę, na to koc i kładę się bez rozbierania, zwinięty w kłębek[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. karimata ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. karimata + -ka
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: karimata
źródła:
  1. Sławomir Wąsik, Zwierzęta Polski. Spotkania, Multico, Warszawa 2007, ISBN 9788370733797, s. 199.

karimatka (język czeski)[edytuj]

karimatky (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) turyst. karimata
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) spát na karimatce
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

karimatka (język słowacki)[edytuj]

karimatky (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) turyst. karimata[1][2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „karimatka” w: Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.
  2. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 308.