karaim

karaim (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. wyznawca karaimizmu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karaim	karaimi / przest. karaimowie
dopełniacz	karaima	karaimów
celownik	karaimowi	karaimom
biernik	karaima	karaimów
narzędnik	karaimem	karaimami
miejscownik	karaimie	karaimach
wołacz	karaimie	karaimi / przest. karaimowie
depr. M. i W. lm: (te) karaimy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) karaita

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. karaimizm m, karaizm m, Karaim m, Karaimka ż, Karaita m, karaita m, Karaitka ż, karaitka ż

forma żeńska karaimka ż

przym. karaimski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Karaite
• białoruski: (1.1) караім m
• hiszpański: (1.1) caraíta m
• jidysz: (1.1) קאַראַיִמער m (karaimer), קראָי m (kroi)
• niemiecki: (1.1) Karäer m
• rosyjski: (1.1) караим m
• ukraiński: (1.1) караїм m

źródła: