karabinier

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

karabinier (język polski)[edytuj]

włoscy karabinierzy (1.1)
kolumbijscy karabinierzy (1.1)
napoleońscy karabinierzy (1.3)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. żandarm we Włoszech i innych krajach
(1.2) wojsk. żołnierz straży granicznej w Hiszpanii
(1.3) hist. wojsk. w dawnych armiach europejskich: wyborowy żołnierz piechoty i kawalerii
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Niemcy uznali go za karabiniera z powodu jego czapki, dlatego nie słuchając żadnych tłumaczeń, zmusili go do eskortowania więźniów na plac[2].
(1.2) Kilku uzbrojonych po zęby karabinierów czekało na konwój na granicy z Andorą.
(1.3) Młody, elegancki i przystojny rotmistrz konnych karabinierów gwardji, książę Lacy-Martinez, wraz z nowomianowanym sekretarzem rozpoczęli swoją karjerę kolonjalną od rozbijania twarzy murzynom[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) boloński / włoski karabinier • koszary / pomoc /szkoła karabinierów
(1.2) hiszpańscy karabinierzy • koszary karabinierów
(1.3) polski karabinier konnypułk królewskich karabinierów
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) żandarm
(1.2) żołnierz
(1.3) kawalerzysta
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. karabin mrz, karabinek mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. carabinier < wł. carabiniere < franc. carabine < franc. carabin
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „karabinier” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. z Internetu
  3. Ferdynand Ossendowski, Tajemnica płonącego samolotu (wyd. 1935)

karabinier (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) hist. wojsk. karabinier
(1.2) wojsk. karabinier (we Włoszech)
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. karabiniersky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: