karabela

karabela (język polski)

rękojeść karabeli (1.1)

karabela (1.1) Zygmunta III Wazy

wymowa:

​, IPA: [ˌkaraˈbɛla], AS: [karabela], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) paradna, ozdobna, cienka, zakrzywiona szabla, bez kabłąka przy rękojeści; zob. też karabela w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karabela	karabele
dopełniacz	karabeli	karabel
celownik	karabeli	karabelom
biernik	karabelę	karabele
narzędnik	karabelą	karabelami
miejscownik	karabeli	karabelach
wołacz	karabelo	karabele

przykłady:

(1.1) Zygmunt I chodził z karabelą, został też z nią pochowany.

(1.1) Pókiśmy miecze, pałasze i kordy

nosili, nie baliśmy się Ordy

a gdy z karabelkami nastały czeczugi

nie orzą w Ukrainie i w Podolu pługi. (Wacław Potocki)

składnia:

kolokacje:

(1.1) być przy karabeli

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) szabla

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

(1.1) przysłowie: bez karabeli ani z pościeli

etymologia:

(1.1) pers. od miasta Karbala (Karabela) w pobliżu Bagdadu

uwagi:

słowo używane w języku staropolskim

tłumaczenia:

• duński: (1.1) let krumsabel

źródła:

 Hasło „karabela” w: Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900–1903.

karabela (język baskijski)

karabela (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) żegl. karawela

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: