kantyczka

kantyczka (język polski)

wymowa:

IPA: [kãnˈtɨʧ̑ka], AS: [kãntyčka], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. rel. popularna pieśń religijna, zwłaszcza kolęda

(1.2) liter. zbiór zawierający pieśni religijne, zwłaszcza o tematyce bożonarodzeniowej

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kantyczka	kantyczki
dopełniacz	kantyczki	kantyczek
celownik	kantyczce	kantyczkom
biernik	kantyczkę	kantyczki
narzędnik	kantyczką	kantyczkami
miejscownik	kantyczce	kantyczkach
wołacz	kantyczko	kantyczki

przykłady:

(1.2) Nauczono go tam, że Polska to kraj nędzarzy i małowartościowych ludzi, że w szeregu krajów europejskich zajmuje najpośledniejsze miejsce, że nie posiada żadnej literatury prócz kantyczek i kalendarzy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) śpiewać kantyczki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kantyk

przym. kantyczkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. kolęda • pastorałka

(1.2) zob. też kantyczki w Encyklopedii staropolskiej

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) canticle

źródła: