kancelaria

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: kancelária

kancelaria (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkãnʦ̑ɛˈlarʲja], AS[kãncelarʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) urz. komórka organizacyjna zajmująca się pismami urzędowymi; zob. też kancelaria w Wikipedii
(1.2) urz. pokój, w którym pracownicy zajmują się sprawami administracyjnymi
(1.3) pot. pracownicy kancelarii (1.1)
(1.4) przest. dokumenty zgromadzone w kancelarii (1.1)
(1.5) hist. miejsce urzędowania kanclerza
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.2) W kancelarii parafialnej proboszcz zapytał się, jak chcą dać na imię dziecku.
składnia:
kolokacje:
(1.2) kancelaria notarialna • kancelaria parafialna • kancelaria sejmu
(1.5) kancelaria monarsza
synonimy:
(1.1) biuro
(1.2) sekretariat
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kanclerz m, kanclerzyna m, kanclerzanka ż, kancelista m
przym. kancelaryjny, kanclerski
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. kanzellerīe < łac.[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 138.
publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „kancelaria” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.