kalomel

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kalomel (język polski)[edytuj]

kalomel (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. chlorek rtęci(I), biała, słabo rozpuszczalna w wodzie substancja używana m.in. jako środek antyseptyczny lub przeczyszczający; zob. też chlorek rtęci(I) w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
(1.1) Wysypał odważony kalomel, przetarł talerzyki metalowe i po raz drugi nadważyłDopiero za czwartym razem wagę utrafił[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kalomelowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wacław Gąsiorowski, Pigularz, 1900, Narodowy Korpus Języka Polskiego.

kalomel (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) chem. kalomel[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kalomelový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „kalomel” w: Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.