Przejdź do zawartości

kaduk

Przejrzana
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: kadu̇kkadük
wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈkaduk], AS[kaduk]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. praw. spadek pozostawiony bez dziedziców; zob. też kaduk w Wikipedii
(1.2) daw. med. padaczka

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) daw. diabeł, czart[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Kaduk w średniowieczu przypadał władcy.
(1.2) Stryjec całe życie cierpiał na kaduk.
(2.1) Widocznie kaduk mnie opętał i nosił. Ale z duszą chrześcijańską nie tak to łatwo; odpiąłem ja kurtkę, sięgam pod koszulę, a szkaplerz na wierzch wykładam i z dobrą miną znowu ku drodze zawracam[2].
składnia:
kolokacje:
(2.1) do kadukado diabła
synonimy:
(1.1) st.pol. puścizna
(2.1) diabeł, licho
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kaduczny
związki frazeologiczne:
prawem kadukabezprawnie
po kiego kadukapo co
etymologia:
łac. caducusbezpański
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: padaczka
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. A. Dygasiński: Wilk
wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) zgrzybiały
(1.2) podupadły
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: