kaczę
Wygląd
kaczę (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kaczę kaczęta dopełniacz kaczęcia kacząt celownik kaczęciu kaczętom biernik kaczę kaczęta narzędnik kaczęciem kaczętami miejscownik kaczęciu kaczętach wołacz kaczę kaczęta
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kaczątko
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) pisklę
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kaczuszka ż, kaczka ż, kaczusia ż, kaczor mzw, kaczeniec mrz, kaczyzm mrz, kaczysta mos, kaczystka ż
- przym. kaczy, kaczkowaty, kaczystowski
- przysł. kaczo, kaczkowato
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) duckling
- baskijski: (1.1) ahatekume
- białoruski: (1.1) качанё n (kačanё), качаня n (kačanâ)
- czeski: (1.1) káče n
- duński: (1.1) ælling w
- esperanto: (1.1) anasido
- hiszpański: (1.1) patito m
- kaszubski: (1.1) kôczã n
- łotewski: (1.1) pīlēns m
- niemiecki: (1.1) Entenküken n, Entlein n
- nowogrecki: (1.1) παπάκι n (papáki), παπί n (papí)
- rosyjski: (1.1) утёнок m (utёnok)
- szwedzki: (1.1) ankunge w
- ukraiński: (1.1) каченя n (kačenâ)
- węgierski: (1.1) kiskacsa
- włoski: (1.1) anatroccolo m, anatrella ż
- źródła:
- ↑ Hasło „kaczę” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.