kłyŋḱ

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kłyŋḱ (język wilamowski)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) klamka, hebel u zamka[1]
odmiana:
(1.1) lp kłyŋḱ; lm kłyŋḱja
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. klinke ("zatrzask") < prazachgerm. *klinku ("zatrzask") < pragerm. *klinganą
st.prus. Klinke
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 231.