kłusownik

kłusownik (język polski)

kłusownik (1.1)

wymowa:

IPA: [kwuˈsɔvʲɲik], AS: [ku̯usovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) łow. człowiek zajmujący się kłusownictwem, nielegalnie polujący na zwierzęta

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kłusownik	kłusownicy
dopełniacz	kłusownika	kłusowników
celownik	kłusownikowi	kłusownikom
biernik	kłusownika	kłusowników
narzędnik	kłusownikiem	kłusownikami
miejscownik	kłusowniku	kłusownikach
wołacz	kłusowniku	kłusownicy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) przestępca, myśliwy

hiponimy:

(1.1) wnykarz

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kłusownictwo n, kłusowanie n

forma żeńska kłusowniczka ż

czas. kłusować ndk.

przym. kłusowniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

zob. kłusować < daw. pol. kłósować → 'zrywać (ścinać) ukradkiem kłosy na cudzym polu'

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) poacher
• białoruski: (1.1) браканьер m
• bułgarski: (1.1) бракониер m
• czeski: (1.1) pytlák m
• duński: (1.1) krybskytte w, vildttyv w
• esperanto: (1.1) ŝtelĉasisto
• francuski: (1.1) braconnier m
• hiszpański: (1.1) furtivo m
• japoński: (1.1) 密猟者 (mitsuryō-sha)
• kaszubski: (1.1) lasôk m
• litewski: (1.1) brakonierius m
• luksemburski: (1.1) Braconnier m
• niemiecki: (1.1) Wilderer m, Wilddieb m, Wildschütz m, rzad. Wildfrevler m, rzad. Jagdfrevler m
• nowogrecki: (1.1) λαθροθήρας m
• rosyjski: (1.1) браконьер m
• słowacki: (1.1) pytliak m
• ukraiński: (1.1) браконьєр m
• węgierski: (1.1) vadorzó, orvvadász
• włoski: (1.1) bracconiere m

źródła: