kónc

kónc (język górnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) o czasie koniec

(1.2) o miejscu koniec, skraj

(1.3) szpic, ostry koniec/ ostra końcówka

(1.4) anat. kończyna

(1.5) cel

(1.6) kawał, kawałek

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) bjez kónca → bez końca • do kónca → do końca, (po przeczeniach) przenigdy • kónc wzać → skończyć się, zginąć • posledni kónc → koniec końców, ostateczny koniec/krach

(1.2) prĕni kónc → początek • kónc lĕsa → na skraju lasu • kónc swĕta → koniec świata

(1.5) wotyknjeny kónc → wytknięty/zamierzony cel • k tomu kóncej → w tym celu

(1.6) rjany kónc puća → ładny kawał drogi

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: