jubilerka

jubilerka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌjubʲiˈlɛrka], AS: [i ̯ubʹilerka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) osoba płci żeńskiej zajmująca się jubilerstwem; rzemieślniczka artystyczna trudniąca się wyrobem, przeróbką, naprawą, wyceną i sprzedażą przedmiotów z metali szlachetnych (m.in. złota, srebra, platyny, palladu) oraz kamieni szlachetnych i ozdobnych

(1.2) pot. zob. jubilerstwo

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jubilerka	jubilerki
dopełniacz	jubilerki	jubilerek
celownik	jubilerce	jubilerkom
biernik	jubilerkę	jubilerki
narzędnik	jubilerką	jubilerkami
miejscownik	jubilerce	jubilerkach
wołacz	jubilerko	jubilerki

(1.2) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	jubilerka
dopełniacz	jubilerki
celownik	jubilerce
biernik	jubilerkę
narzędnik	jubilerką
miejscownik	jubilerce
wołacz	jubilerko

przykłady:

(1.1) Święty Eligiusz jest patronem złotników i złotniczek oraz jubilerów i jubilerek.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / zostać jubilerką

synonimy:

(1.2) jubilerstwo

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rzemieślniczka

hiponimy:

(1.1) złotniczka

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jubilerstwo n, jubilernia ż, jubilerszczyzna ż, jubilerek m

forma męska jubiler m

przym. jubilerski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. złotniczka

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: jubiler

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: jubilerstwo

• czeski: (1.1) klenotnice ż
• francuski: (1.1) bijoutière ż
• litewski: (1.1) juvelyrė ż
• słowacki: (1.1) klenotníčka ż, šperkárka ż
• włoski: (1.1) gioielliera ż; (1.2) gioielleria ż

źródła: