jamnik

jamnik (język polski)

jamnik (1.2)

jamnik (1.2)

jamnik (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈjãmʲɲik], AS: [i ̯ãmʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) kynol. rasa psów o niskim wzroście, długim tułowiu i krótkich nogach; zob. też jamnik w Wikipedii

(1.2) kynol. pies rasy jamnik (1.1)

(1.3) pot. rzecz długa i niska

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jamnik	jamniki
dopełniacz	jamnika	jamników
celownik	jamnikowi	jamnikom
biernik	jamnika	jamniki
narzędnik	jamnikiem	jamnikami
miejscownik	jamniku	jamnikach
wołacz	jamniku	jamniki

przykłady:

(1.1) Głośno szczekający jamnik bywa nieufny wobec obcych.

(1.2) Na wycieraczce załatwił się jamnik naszych sąsiadów.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pszczoło-jamnik

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rasa

(1.2) pies

(1.3) rzecz

hiponimy:

(1.1) dzikarz, norowiec

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jama ż

forma żeńska jamnica ż, jamniczka ż

zdrobn. jamniczek m

przym. jamniczy, jamnikowaty, jamnikowy

przysł. jamnikowato

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. jama + -nik

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dachshund; (1.2) dachshund
• białoruski: (1.1) такса ż; (1.2) такса ż
• bułgarski: (1.1) дакел m; (1.2) дакел m
• czeski: (1.1) jezevčík m; (1.2) jezevčík m
• duński: (1.2) gravhund w, grævlingehund w
• esperanto: (1.1) vertago, melhundo
• estoński: (1.1) taks; (1.2) taks
• francuski: (1.1) teckel m; (1.2) teckel m
• niemiecki: (1.1) Dachshund m, Dackel m; (1.2) Dachshund m, Dackel m
• rosyjski: (1.1) та́кса ż; (1.2) та́кса ż
• słowacki: (1.1) jazvečík m; (1.2) jazvečík m
• szwedzki: (1.1) tax w
• ukraiński: (1.1) та́кса ż; (1.2) та́кса ż
• węgierski: (1.1) tacskó; (1.2) tacskó
• włoski: (1.1) bassotto m; (1.2) bassotto m

źródła: