jama bębenkowa

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

jama bębenkowa (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈjãma ˌbɛ̃mbɛ̃ŋˈkɔva], AS[i ̯ãma bmbẽŋkova], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę -nk- akc. pob. ?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) anat. część ucha środkowego będąca przestrzenią powietrzną pomiędzy błoną bębenkową a ścianą kostną; zob. też jama bębenkowa w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Powietrze do jam bębenkowych doprowadzają trąbki słuchowe.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bębenek m, jama ż
przym. bębenkowy, jamisty
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. jama + bębenek
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: