język staropolski

język staropolski (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈjɛ̃w̃zɨk ˌstarɔˈpɔlsʲci], AS: [i ̯ẽũ̯zyk staropolsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) język używany na ziemiach polskich w dobie staropolskiej (IX-XVI wiek); zob. też język staropolski w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. hasła staropolskie w Wikisłowniku

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Old Polish language

źródła: