język migowy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

język migowy (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈjɛ̃w̃zɨk mʲiˈɡɔvɨ], AS[i ̯ũ̯zyk mʹigovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę wym. warsz. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) język gestów (tzw. znaków migowych), za pomocą którego rozmawiają głusi
odmiana:
przykłady:
(1.1) Istnieje wiele języków migowych, np. brytyjski, amerykański, polski
(1.1) Większość publikacji i kursówPolskiego Języka Migowegouczy tak naprawdę języka miganego (Systemu Językowo-Migowego).
(1.1) Polski Język Migowy ma gramatykę odmienną od mówionego polskiego, ma klasyfikatory, czasowniki kierunkowe, za to nie ma przyimków.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też język migowy w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła: