iteracja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

iteracja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌitɛˈraʦ̑ʲja], AS[iteracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mat. inform. metoda obliczania polegająca na wielokrotnym powtarzaniu tego samego algorytmu; zob. też iteracja w Wikipedii
(1.2) mat. inform. jednokrotne powtórzenie algorytmu (etap liczenia)
(1.3) wysyłanie sygnału telegraficznego w sposób ciągły[1]
(1.4) muz. powtarzanie tego samego motywu[2]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. iterator m
czas. iterować ndk.
przym. iteracyjny, iterowalny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. iteratio z łac. iteratus od łac. iterare z łac. iterum[4]
uwagi:
(1.1-2) zobacz też: Indeks:Polski - InformatykaIndeks:Polski - Matematyka
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „iteracja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „iteracja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „iteracja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4. Hasło „iteracja” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.