inwentarz

inwentarz (język polski)

wymowa:

IPA: [ĩnˈvɛ̃ntaʃ], AS: [ĩnvẽntaš], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) trwałe składniki majątku danej osoby fizycznej lub prawnej

(1.2) spis ilościowy i wartościowy inwentarza (1.1)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	inwentarz	inwentarze
dopełniacz	inwentarza	inwentarzy
celownik	inwentarzowi	inwentarzom
biernik	inwentarz	inwentarze
narzędnik	inwentarzem	inwentarzami
miejscownik	inwentarzu	inwentarzach
wołacz	inwentarzu	inwentarze

przykłady:

(1.1) Gospodarstwo ma bardzo bogaty inwentarz.

składnia:

kolokacje:

(1.1) martwy / żywy inwentarz • drobny inwentarz • spis inwentarza z natury

(1.2) sporządzić inwentarz

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. inwentaryzacja ż, inwentaryzator m, inwentaryzatorka ż, inwentaryzowanie n, zinwentaryzowanie n

czas. zinwentaryzować dk., inwentaryzować ndk.

przym. inwentaryzacyjny, inwentarski, inwentarzowy

związki frazeologiczne:

z dobrodziejstwem inwentarza

etymologia:

łac. inventarium

uwagi:

zob. też inwentarz w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) inventory
• białoruski: (1.1) інвентар m; (1.2) інвентар m
• bułgarski: (1.1) инвентар m; (1.2) инвентар m
• duński: (1.1) inventar n, inventarium n
• islandzki: (1.1) eignarskrá ż
• łaciński: (1.1) inventarium
• niemiecki: (1.1) Inventar n
• rosyjski: (1.1) инвентарь m
• ukraiński: (1.1) інвентар m; (1.2) інвентар m
• wilamowski: (1.1) inwentorz m

źródła: