inuro

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

inuro (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) wypalać znamię[1]
odmiana:
(1.1) inūrō, inūrere, inussī, inustum (koniugacja III)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. uro
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. in- + uro
uwagi:
źródła:
  1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 357.