instynkt

instynkt (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈĩw̃stɨ̃ŋkt], AS: [ĩũ̯stỹŋkt], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• -nk- 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wrodzona zdolność nieracjonalnego, acz adekwatnego zachowywania się w danej sytuacji

(1.2) biol. wrodzona zdolność żywych organizmów do złożonych, celowych działań, swoistych dla danego gatunku i ważnych dla przetrwania; zob. też instynkt w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	instynkt	instynkty
dopełniacz	instynktu	instynktów
celownik	instynktowi	instynktom
biernik	instynkt	instynkty
narzędnik	instynktem	instynktami
miejscownik	instynkcie	instynktach
wołacz	instynkcie	instynkty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) instynkt samozachowawczy / instynkt zachowawczy • instynkt macierzyński

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) zdolność

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. instynktowość ż

przym. instynktowy, instynktowny

przysł. instynktowo, instynktownie

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Instinkt, franc. instinct, ang. instinct → popęd wrodzony

uwagi:

zob. też instynkt w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) instinct
• arabski: (1.1) غريزة
• baskijski: (1.1) sen, instintu
• białoruski: (1.1) інстынкт m; (1.2) інстынкт m
• bułgarski: (1.1) инстинкт m; (1.2) инстинкт m
• duński: (1.1) instinkt n; (1.2) instinkt n
• francuski: (1.1) instinct m
• hiszpański: (1.1) instinto m
• kataloński: (1.1) instint m
• litewski: (1.1) instinktas
• norweski (bokmål): (1.1) instinkt n; (1.2) instinkt n
• norweski (nynorsk): (1.1) instinkt n; (1.2) instinkt n
• nowogrecki: (1.1) ένστικτο n; (1.2) ένστικτο n
• portugalski: (1.1) instinto m
• rosyjski: (1.1) инстинкт m; (1.2) инстинкт m
• rumuński: (1.1) instinct m
• słowacki: (1.1) inštinkt m
• szwedzki: (1.1) instinkt w; (1.2) instinkt w, drift w
• ukraiński: (1.1) інстинкт m; (1.2) інстинкт m
• węgierski: (1.1) ösztön
• włoski: (1.1) istinto m

źródła: