inicjacja

inicjacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌĩɲiˈʦ̑ʲjaʦ̑ʲja], AS: [ĩńicʹi ̯acʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rozpoczęcie czynności, procesu działania

(1.2) ceremonia przyjęcia nowego członka

(1.3) wtajemniczenie w coś, zaznajomienie się z czymś nowym, zapoznanie się

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	inicjacja	inicjacje
dopełniacz	inicjacji	inicjacji / przest. inicjacyj
celownik	inicjacji	inicjacjom
biernik	inicjację	inicjacje
narzędnik	inicjacją	inicjacjami
miejscownik	inicjacji	inicjacjach
wołacz	inicjacjo	inicjacje

przykłady:

(1.1) Musimy jej podziękować za inicjację tych cudownych spotkań.

(1.2) Warunkiem koniecznym odbycia inicjacji w sekcie jest wpłacenie dużej sumy na jej konto.

(1.3) Kasia często się chwali, że przeszła inicjację seksualną w wieku 15 lat.

składnia:

kolokacje:

(1.3) inicjacja seksualna

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. inicjować, zainicjować

rzecz. inicjator m, inicjatorka ż, inicjowanie n, zainicjowanie n, inicjał mrz

przym. inicjacyjny, inicjatorski

przysł. inicjacyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. initiatio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) initiation; (1.2) initiation; (1.3) initiation
• esperanto: (1.1) inico; (1.2) inico; (1.3) inico
• francuski: (1.1) initiation ż; (1.2) initiation ż; (1.3) initiation ż
• hiszpański: (1.1) iniciación ż; (1.2) iniciación ż; (1.3) iniciación ż
• szwedzki: (1.1) inledning w; (1.3) invigning w
• tybetański: དབང༌
• włoski: (1.2) iniziazione ż; (1.3) iniziazione ż

źródła: