infantylizm
infantylizm (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌĩnfãnˈtɨlʲism̥], AS: [ĩnfãntylʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) naiwność, niedojrzałość w zachowaniu kogoś dorosłego[1]
- (1.2) psych. patologiczne zahamowanie rozwoju psychicznego człowieka[1]; zob. też infantylizm w Wikipedii
- (1.3) cecha tego, co infantylne
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza mianownik infantylizm dopełniacz infantylizmu celownik infantylizmowi biernik infantylizm narzędnik infantylizmem miejscownik infantylizmie[2] wołacz infantylizmie[2]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) dziecinada, zdziecinnienie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. infant m, infantka ż, infantylność ż, infantylizacja ż, infantylnienie n, infantylizowanie n
- czas. infantylnieć, infantylizować
- przym. infantylny
- przysł. infantylnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. infantilis → dziecinny
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) інфантылізм m; (1.2) інфантылізм m
- bułgarski: (1.1) инфантилизъм m; (1.2) инфантилизъм m
- rosyjski: (1.1) инфантилизм m; (1.2) инфантилизм m
- słoweński: (1.1) infantilizem m; (1.2) infantilizem m
- ukraiński: (1.1) інфантилізм m; (1.2) інфантилізм m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „infantylizm” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.