incipit

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

incipit (język polski)[edytuj]

wymowa:
‹inc-ipit›
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) słowa rozpoczynające coś, np. piosenkę, wiersz itp., stosowane zwykle wtedy, gdy brak tytułu utworu
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) skrót inc.
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. incipitzaczyna, stanowi początek
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

incipit (język czeski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) incipit
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

incipit (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) incipit[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. incipitový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.