impugnare

impugnare (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ĩm.puɣ.ˈna.ɾe]

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 1. os. lp (yo) czasu przyszłego prostego (futuro simple) trybu łączącego (subjuntivo) od impugnar

(1.2) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu przyszłego prostego (futuro simple) trybu łączącego (subjuntivo) od impugnar

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

impugnare (język włoski)

wymowa:

IPA: /impuɲˈɲare/

podział przy przenoszeniu wyrazu: im•pu•gna•re

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) kwestionować (zaprzeczać)

(1.2) praw. kwestionować (podawać w wątpliwość)

odmiana:

przykłady:

(1.1) Queste sono verità che nessuno può impugnare. → To są prawdy, których nikt nie może kwestionować.

składnia:

kolokacje:

(1.1) impugnare un'opinione → kwestionować opinię

(1.2) impugnare un testamento → kwestionować testament

synonimy:

(1.1) attaccare, avversare, combattere, confutare, contraddire, contrastare, controbattere, oppugnare

(1.2) confutare, contestare, fare opposizione (a), opporsi

antonimy:

(1.1) accettare, approvare, riconoscere

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. impugnazione ż, impugnatore m, impugnatrice ż, impugnabilità ż, impugnativa ż

przym. impugnabile, impugnativo

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. impugnare < łac. in- + pugnare

uwagi:

źródła: