importun

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

importun (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ĩmˈpɔrtũn], AS[ĩmportũn], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) śr.pol. natręt, ktoś naprzykrzający się[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. importunia ż
czas. importunować ndk.
przym. importunny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. importūnus[2]
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: natręt
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „importun” w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Edycja internetowa, Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2010–, ISBN 978-83-65573-85-8.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „importun” w: Elektroniczny słownik języka polskiego XVII i XVIII wieku, red. Włodzimierz Gruszczyński, Instytut Języka Polskiego PAN, Warszawa.

importun (interlingua)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) natrętny, natarczywy
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Hasło zostało zaimportowane automatycznie – wymaga uzupełnienia i weryfikacji. Kliknij na Edytuj, wypełnij puste pola i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy!
źródła: