imperatív
imperatív (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) gram. tryb rozkazujący, czasownik w trybie rozkazującym[1]
- (1.2) imperatyw, nakaz[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik imperatív imperatívy dopełniacz imperatívu imperatívov celownik imperatívu imperatívom biernik imperatív imperatívy miejscownik imperatíve imperatívoch narzędnik imperatívom imperatívmi
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) filoz. kategorický imperatív → imperatyw kategoryczny
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. imperatívnosť ż
- przym. imperatívny
- przysł. imperatívne
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „imperatív” w: Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.