impedancja

impedancja (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) elektr. fiz. wielkość charakteryzująca przeciwstawianie się przepływowi prądu zmiennego w obwodzie elektrycznym; zob. też impedancja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	impedancja	impedancje
dopełniacz	impedancji	impedancji / przest. impedancyj
celownik	impedancji	impedancjom
biernik	impedancję	impedancje
narzędnik	impedancją	impedancjami
miejscownik	impedancji	impedancjach
wołacz	impedancjo	impedancje

przykłady:

(1.1) Zauważmy, że w zakresie małych częstotliwości moduły impedancji pojemności pasożytniczych tranzystora są na tyle duże, że można je traktować jako rozwarcia.

składnia:

kolokacje:

(1.1) impedancja wejściowa / wyjściowa / zastępcza • impedancja cewki / kondensatora / rezystora / układu • impedancja indukcyjności / pojemności • część rzeczywista / urojona impedancji • moduł impedancji • dopasować / dopasowywać / wyznaczyć / wyznaczać impedancję

synonimy:

antonimy:

(1.1) admitancja

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) reaktancja, rezystancja

wyrazy pokrewne:

przym. impedancyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

internacjonalizm (por. ang. impedance, franc. impédance, niem. Impedanz, ros. импеда́нс), z łac. impediō → przeszkadzać, krępować

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) impedance
• baskijski: (1.1) inpedantzia
• duński: (1.1) impedans w
• francuski: (1.1) impédance ż
• hiszpański: (1.1) impedancia ż
• niemiecki: (1.1) Impedanz ż
• rosyjski: (1.1) импеда́нс m
• ukraiński: (1.1) імпеда́нс m

źródła: