idée fixe

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

idée fixe (język polski)[edytuj]

wymowa:
(spolszczona) ‹ide fiks›, IPA[iˈdɛ ˈfʲiks], AS[ideiks], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. na ost.
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) książk.[1] natrętna myśl zaprzątająca ciągle umysł (myślenie), często cel, który ma być osiągnięty[2]
odmiana:
(1.1) nieodm.[2],
przykłady:
(1.1) Stefek ma nawet na tym punkcie idée fixe. Czy ja pamiętam jeszcze, co znaczy idée fixe? Bzik, kotku, prawda? Otóż Stefek ma tego bzika, i, co tu robić, ja mu pewnie z głowy go nie wybiję. (E. Orzeszkowa: Australczyk)
(1.1) Dobroczynne i uszczęśliwiające skutki filozofii, religii także nie dowodzą w niczym ich prawdy: tak jak szczęście, które swej idée fixe zawdzięcza człowiek obłąkany, nie przemawia wcale za rozumnością tej idei. (F. Nietzsche: Ludzkie, arcyludzkie, tłum. K. Drzewiecki)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bzik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. idée + fixe = natrętna myśl
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „idée fixe” w: Inny słownik języka polskiego PWN, red. Mirosław Bańko, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2014, ISBN 978–83–01–17799–7, s. 522.
  2. 2,0 2,1 Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5.