huczeć

huczeć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈxuʧ̑ɛʨ̑], AS: [χučeć] ​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) wydawać głośny, niski ton

(1.2) o niektórych ptakach i owadach: wydawać głuchy, przeciągły lub przerywany dźwięk

(1.3) pokrzykiwać, łajać, strofować

odmiana:

(1.1-2) koniugacja VIIb, aspekt dokonany huknąć

przykłady:

(1.1) Morze huczy.

(1.3) Hukali po lesie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) burczeć

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. huk m, huknięcie n, huczka ż

przym. huczny

przysł. hucznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) roll

źródła: