hułc

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

hułc (język wilamowski)[edytuj]

hułc (1.1-2)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) drewno, pień[1][2]
(1.2) drzewo, (drewno)[3]
odmiana:
(1.1) lp hułc; lm hełcyn
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) śtan, głoos
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. hułcköła ż, hułckoła, hełcła
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. holz < swn. holz < pragerm. *hultą. por. niem. Holz, ang. holt
uwagi:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 204.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 286.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=hułc&oldid=8215770”