hodowca

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

hodowca (język polski)[edytuj]

hodowca (1.1) kurcząt
wymowa:
IPA[xɔˈdɔfʦ̑a], AS[χodofca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba prowadząca hodowlę (zwierząt, roślin)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Znam wielu hodowców. Ciężko powiedzieć, żeby mieli dochodowy biznes. W wielu przypadkach wykształconymi zootechnikami albo mają hodowle przekazywane z pokolenia na pokolenie. Zdecydowana większość z nich kocha psy, ale zapewniam cię, że to słaby biznes (…)[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) hodowca psów / kotów / owiec / bydłapseudohodowca
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) rolnik
hiponimy:
(1.1) drobiarz, gauczo / gaucho, gołębiarz, kociarz, koniarz, krowiarz, owczarz, pasterz, pieczarkarz, pszczelarz, ptasznik, ranczer, sokolnik[2], świniarz
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. hodowla ż, hodowanie n, wyhodowanie n
forma żeńska hodowczyni ż
czas. hodować ndk., wyhodować dk.
przym. hodowlany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. z Internetu
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.