hitta

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

hitta (język farerski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) spotkać[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „hitta” w: Føroysk-ensk orðabók / Faroese-English dictionary, sprotin.fo.

hitta (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) znajdować[1]
odmiana:
(1.1) att hitta, hittar, hittade, hittat, hitta!
przykłady:
(1.1) En treårig pojke hittades i parken.W parku znaleziono trzyletniego chłopca.
składnia:
kolokacje:
(1.1) hitta på
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
även en blind höna kan hitta ett korn
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 197.

hitta (język wilamowski)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
hüta
wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) pasące się bydło doglądać, aby nie czyniły szkody, paść krowy[1][2]
odmiana:
(1.1) czas przeszły prosty hu̇tt, imiesłów czasu przeszłego gəhu̇tt
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. hittveriḱ n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 300.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 198.