hipster

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

hipster (język polski)[edytuj]

hipster (1.2)
wymowa:
IPA[ˈxʲipstɛr], AS[χʹipster], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przedstawiciel subkultury miejskiej w Stanach Zjednoczonych, związanej z fascynacją kulturą murzyńską, egzotycznymi religiami i jazzem[1]
(1.2) osoba, która akcentuje swoją oryginalność i niezależność wobec głównego nurtu kultury masowej, odrzuca większość ról i aktywności społecznych, a jednocześnie snobuje się na rzeczy modne[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Adam nie jest tajemniczy, to zwykły hipster, niby zawsze w super dżinsach i wyperfumowany, ale jakbyś poskrobał, to wyjdzie wiocha.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
forma żeńska hipsterka ż
przym. hipsterski
związki frazeologiczne:
etymologia:
ang. hipster < ang. hip + -ster
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „hipster” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

hipster (język angielski)[edytuj]

wymowa:
bryt. IPA/ˈhɪp.stə/
amer. IPA/ˈhɪp.stɚ/
?/i
znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) hipster
odmiana:
(1.1) lp hipster; lm hipsters
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. hiptard, hipsterdom, hipsterfication, hipsterism, hip
czas. hipsterfy
przym. hipsterific, hipsterish, hipstery, hip
związki frazeologiczne:
etymologia:
ang. hip + -ster
uwagi:
źródła: